ang hinagpis ng isang mapagmalaking kapatid.

Last Sunday my older sister & I had a row.

Maldita kasi ako! Tamad kasi siya!

It was just because as task I ask her to do.

by the way..my older sister & my younger brother are now living with me.
In short ako nagpapakain sa kanila & all..ako din lahat. AKo na isang simpleng working student lamang.

Kaya kadalasan di umaabot ang sahod ko bago ang sunod na salary day.

kaya ayun madalas ko sila nasisisi sa mga misfortune ko.
sabi ko, kung di ko lang siguro sila obligasyon...nagawa ko na lahat ng gusto kong gawin.

alam mo yun..di ako ang panganay pero parang ako ang tumatayong panganay. So sa lahat ng desisyon nasasapawan ko ang ate ko. At mas paborito din ako ng parents ko dahil sa matino ko daw na mga diskarte...kaya alam ko lahat ng karapatan...pribilehiyo ng isang panganay..pati na rin responsibilidad nasa akin na.


balik sa Last Sunday..

Last Sunday...uminit ulo ko..dahil sa isang task na pinagawa ko. Siguro I sounded so bossy kaya nagalit din siya. natapakan ang ego.

mali ko din.

ayun nag-way kami..nailabas ko din ang mga hinanakit ko...

like now supposedly last semester na ng college life ko..pero di pa din ako enrolled!

kasi panggastos na lang sa bahay.

almost 1 year ko na sila tinutulungan magkawork.
nagkawork nga sila pero di naman nagtatagal..so balik sakin...at hanap uli sila ng work, tulad ng sitwasyon ngayon.

naisumbat ko sa kanya lahat!! at alam ko ang sakit ko talagang magsalita. lalo pa yung mga salitang yun sa nakatatanda mong kapatid bibitawan??? hay naku..todo iyak siya. sabi ko sayo my words strike like a double-edged sword! sapul ang ego ng isang insecure, jobless older sister.

ako na si naging mayabang at mapagmalaki.

I know masama ako.

after nun she even attempted go astray! nakaready na siya..nagpupulbo na lang. sige pa din ako sa 'panenermon'

"kaya di ka magtrabaho kasi ganyan ugali mo." --- isa sa mapagmalaki kong pahayag.

The thought of my penniless sister walking the streets with her maleta haunted me. alam ko nipiso wala siya.

Ako ang talo sa mga ganitong pagkakataon kapag nakipagmatigasan ako. At ayun! The strong & cold facade I've put up suddenly melted down...buhos ang luha sa bahay.naiyak din ako! ano pa nga ba? tao lang din ako.

pagkatapos nun...inaya ko siyang kumain at nagSORRY ako.

not for the words I've mentioned (coz I know they are true) but for the manner I've uttered them.

She looked pathetic in my eyes..and I know the only way she can redeem herself from this kind of judgment my parents & I have for her is to have a decent job. I think through that..she'll be able to reclaim her title. And I'm trying hard to help her with that.

I just wish this works out pretty well.